|
210
Dagen in de wijdewereld
Drie weken Zuid-Afrika
Onverwachts besluiten we ook naar Zuid-Afrika te gaan. Ons Afrikaanse
avontuur begint bij de familie Van Wijk, vrienden van pa en ma. Zij
vertrokken twintig jaar geleden van Marssum naar Pretoria. De drie weken
Zuid-Afrika blijken veel te kort. We vinden het land prachtig en 't is
zeer backpacker-vriendelijk.
Plannen maken bij de familie Van Wijk
Op het vliegveld van Johannesburg staat Irma van Wijk ons al op te
wachten. We verzamelen informatie over Zuid-Afrika en een uurtje later
zijn we in Pretoria. Daar worden we hartelijk ontvangen door tante Fenna
en Ellen. De wijn en hapjes komen op tafel en het is weer net zo gezellig
als twintig jaar geleden op de boerderij in Marssum (ik was toen pas tien
jaar, maar ik kan 't me nog goed herinneren). Bij tante Fenna maken we
plannen voor de komende drie weken. We regelen een bus naar Mossel Bay,
een kustplaats in het zuiden, en een Baz Bus-ticket van Mossel Bay naar
Pretoria.
Voor het eerst op een slaapzaal
In Mossel Bay aangekomen, verwachten we dat er een bussen of taxi's
zijn. Dit zijn we gewend van Zuid-Amerika. Daar sleuren ze je zowat de
taxi in. In Mossel Bay is dat niet zo. We vragen een man of hij weet hoe
wij bij ons hotel kunnen komen. Gelukkig biedt hij ons een lift aan.
Mossel Bay is een leuk plaatsje. Er staan schitterende huizen en in de
baai liggen inderdaad duizenden mosselen. We verbazen ons over de vele
blanken. We zien amper zwarte mensen. Ons hostel is goed. Er is ingerichte
keuken, veel informatie, goede bedden en leuke mensen. We slapen voor het
eerst op een slaapzaal. Niet zo romantisch, maar wel kostenbesparend.
Veel bloemetjesjurken
Na twee nachten Mossel Bay brengt de Baz Bus ons naar ons hostel in
Knysna. Dit is een keurig plaatsje met koloniale huizen. Het 65+ gehalte
is hoog en Gerben gruwelt van de vele bloemetjesjurken. Ook hier zijn de
blanke bewoners in de meerderheid. Ons hostel is leuk. Een beetje rustig (iedereen
ligt voor 20.30 uur op bed), maar schoon. Verder is er een ingerichte
keuken en ook hier weer veel informatie over de omgeving.
We verkennen Knysna op de fiets. We bezoeken Mitchell's Brewery, waar het
brouwen en etiketteren nog handmatig gebeurt. Vervolgens fietsen we door
naar 'The Heads'. Twee hoge rotsformaties vormen de ingang van de baai.
Het landschap doet ons denken aan Ierland. 's Avonds maken we kennis met
de jongere generaties van Knysna. Gelukkig ze zijn er. In het Bluescafe
verkracht een jongen met zijn veel te schorre stem bekende rocknummers.
Alleen Joe Cocker lukt hem aardig.De volgende dag fietsen we door het
volle bos. We ruiken allerlei zoete geuren. Wanneer de helling te steil
wordt, racen we terug naar het centrum. Terwijl Gerben geniet van een
biertje sneup ik langs de souvenierswinkels.
Surflessen in Jeffreys Bay
In Jeffreys Bay schijnen de beste surfgolven van Zuid-Afrika te zijn.
Gerben wil dit uitproberen en neemt surflessen. Dikke pret, maar best
moeilijk om op de plank te gaan staan. Ik lig ondertussen op het strand,
zwem in zee en zoek schelpen. Het leven is mooi.
De avonden brengen we door bij de 'braai' van het hostel. Lekker barbequen
en kletsen met de andere gasten. Een van hen komt uit Durban, Zuid-Afrika.
Zij is opzoek naar een huis in het zuiden. Ze is de criminaliteit en het
wonen achter de hekken met schrikdraad zat. We vragen haar hoe het zit met
apartheid. De apartheid is officieel gelukkig afschaft, maar bij de mensen
is het nog lang niet verdwenen. Net als tante Fenna zegt ze dat veel
zwarte mensen onbetrouwbaar en crimineel zijn. Dit komt door de jarenlange
onderdrukking, armoede en gebrek aan opleiding. Ze is tot haar vijfde
opgevoed door een zwarte oppas. Die droeg haar altijd in een doek op de
rug. Ze voelde zich er erg prettig. Haar ouders zijn racist, maar zij niet.
Zij heeft gestemd op een zwarte regering en heeft er vertrouwen in dat het
op den duur goed komt met Zuid-Afrika.
Vreemd wakker worden
Onze volgende verblijfplaats is Coffee Bay. Eindelijk zijn we ergens
waar de meerderheid van de bevolking zwart is. De omgeving is heuvelachtig.
Om de paar honderd meter staan ronde huisjes met rieten daken. Hier wonen
mensen van de Xhosa stam. Een huisje is voor de ouders, een andere voor de
kinderen en de derde voor de keuken. De kuddes koeien, paarden en geiten
lopen los rond. Het hostel staat in 'the middle of knowhere' en is
hartstikke leuk. De bar spreekt me niet aan. Er gelden regels als 'niet
met linkerhand drinken'. Als je wordt betrapt met een flesje in je
rechterhand dan krijg je een trechter in je mond en wordt de inhoud van de
fles in een keer in je keel gegoten. Op dinsdagavond moet iedereen zijn
kleding ondersteboven en omgekeerd dragen. Daar doen wij dus niet aan mee!
Gelukkig hoeft dat ook niet. Met een leuke groep mensen brengen wij de
avonden door bij het houtvuur. Er zijn ook twee Friezen in ons midden:
Rindert en Alef.
De eerste ochtend in Coffee Bay is meteen een bijzondere. Ik werd rond
6.00 uur wakker, omdat ik zo weinig ruimte in mijn eenpersoonbed heb. Ik
hoor gesnurk achter me en denk "Gerben is toch naar zijn eigen bed
gegaan". Daarna zie ik dat iemand op Gerbens bed (het bed boven mij)
zich omdraait. "Wie ligt er eigenlijk naast mij?", denk ik. Ik
draai mij om en zie een vreemd gezicht. Ik schud hem heen en weer om hem
wakker te maken, maar dat lukt niet. Vervolgens klim ik bij Gerben op bed
en zeg dat er een vreemde jongen in mijn bed ligt. Hij denkt dat ik een
grapje maakt en werpt gniffelend een blik op mijn bed. "Verdomd het
is echt zo", roept hij boos. Hij springt van het bed en trekt de
jongen uit mijn bed. "This isn't your bed", zegt Gerben streng.
De jongen verlaat rustig de slaapzaal en laat ons onder de indruk achter.
Wanneer we weer in bed liggen, moeten we er steeds om lachen. Die ochtend
bij het ontbijt herkent Gerben de jongen. "Did you sleep well?",
vraag ik hem. De jongen loopt rood aan en biedt veelvuldig zijn excuses
aan. 't Is best een schatje.
Op bezoek bij de Xhosa's
Diezelfde dag is er een tocht naar een Xhosa dorp. Omdat ik een
gekneusde teen heb (in Jeffrey's Bay tegen een stoel gestoten) en niet mee
kan met de wandeltochten, besluiten we dit makkelijke tochtje te gaan doen.
Rindert, Alef en twee Duitse meisjes gaan ook mee. Al snel merk ik dat het
een slecht idee was om mee te gaan. We lopen namelijk over heuvels en door
dalen en ik kan niet zo snel. Na een tijdje doet het me zelfs echt pijn,
vooral bergafwaards. Gelukkig mag ik dan bij held Gerben op de rug. De
trip zelf is hartstikke leuk. We bekijken de drie huisjes van een gezin.
De huisjes zijn gebouwd van klei en op de vloer ligt koeienpoep. In elk
huisje zit een piepklein raampje. De rook van het houtvuurtje op de grond
prikt in onze ogen. Vervolgens lopen we naar de herbal doctor en witch
doctor. De kruidendokter geneest alles met een kruidenpapje. Ze zegent ook
huizen door een speciale plant op het dak te planten. Men betaalt haar
door eenmalig een koe te schenken. Daarna behandelt ze je voor het leven.
Mensen die geen koe kunnen geven, betalen per behandeling met een kip of
geit. De heks geneest zieken en lost problemen op door tot de voorvaderen
te bidden. Via dromen vertellen de voorvaderen wat zij of de zieke moet
doen om beter te worden. Heel indrukwekkend om een heel andere levenstijl
dan de onze van zo dicht bij te zien.
Terwijl ik de volgende dag mijn pijnlijke teen rust gun, wandelt Gerben
naar de Easy Falls. Rindert, Alef en twee Engelsen gaan ook mee. Ze maken
een pittige, maar prachtige toch naar de waterval. Bij de ietwat
opgedroogde waterval wagen Rindert en Gerben een sprong van vijftien meter
in het ijskoude water.
Op safari
Na Coffee Bay gaan we naar St. Lucia, een gezellig plaatsje waar de
nijlpaarden door het dorp lopen. Ons leuke hostel organiseert elke avond
een busritje om nachtdieren te zien. Een aantal keren zien we niets, maar
een avond wandelt er opeens een nijlpaard voor het busje. Wat een groot,
log beest! Prachtig. Wanneer we de volgende dag een boottocht maken, zien
we ook veel nijlpaarden en krokodillen.
In St. Lucia doen we ons eerste safari. In een hoge, open jeep rijden we,
samen met vijf anderen, door het moerasgebied. Onze gids is een bioloog
die alles over flora en fauna lijkt te weten. Onderweg zien we zebra's,
wildebeesten en heel veel bokken en reeen. Voor de lunch brengen we een
uur op het strand door en gaan vervolgens braaien. Grijze apen verzamelen
zich om ons heen en een pikt zelfs een banaan van de braai. Op de terugweg
zien we veel nijlpaarden, krokodillen, wilde zwijnen, bokken, zebra's en
wildebeesten.
Na vijf dagen St. Lucia rijden we naar Manzini. Morgen logeren we weer bij
de Van Wijk's in Pretoria. Overmorgen verlaten we Zuid-Afrika alweer om
naar Tanzania te gaan. We hebben het gevoel nog lang niet alles te hebben
gezien. We balen best een beetje dat onze drie weken Zuid-Afrika nu alweer
voorbij zijn.
14
januari '02
|
|