|
175
Dagen in de wijdewereld
Van Belem tot Salvador
Voor de tweede keer zijn we in Brazilie. Dit maal reizen we langs de kust
van noord naar zuid. Het blijkt een ander Brazilie te zijn dan het
Amazonegebied, waar we eerder waren. Brazilie kent twee gezichten en dat
wordt ons vooral duidelijk in Fortaleza. Feestende toeristen en dure
hotels, met daarachter de mensen die in armoede wonen. Ook is er veel
cultuur, voornamelijk in Salvador.
Snel verder
's Avonds laat komen we aan in Belem. De vlucht vanaf Paramaribo verliep
spoedig, maar bij aankomst op het vliegveld wordt ons geduld op de proef
gesteld. Na ongeveer twee uren formaliteiten en tassencontrole zijn we de
grens over. We blijven niet lang in Belem. We regelen de volgende dag een
buskaartje naar San Luis. Die middag besteden we in een dierentuin.
Oude gebouwen met tegeltjes
Na een lange busrit van twaalf uren komen we rond 22.00 uur aan in San
Luis. We bezoeken een aantal kakkerlakhotels, maar kiezen uiteindelijk
voor het veel te dure hotel. We eten nog wat en gaan daarna slapen. De
volgende dag vinden we een hostel, dat meer in onze prijsklasse ligt. San
Luis heeft een oud stadscentrum met kleurige koloniale gebouwen. De
gebouwen vallen op doordat er aan de buitenmuren tegeltjes zijn gemetseld.
De stranden even verderop zijn prachtig. 's Avonds zitten we op een
terrasje en genieten van het heerlijke eten. Ellen raakt verslaafd aan de
caiperinha's. Na drie dagen gaan we naar Fortaleza.
Zon, zee en sex
Het lijkt wel op de Costa del Sol. Grote hoteltorens langs het strand. Een
lange boulevard, waarlangs 's avond de Brazilianen hardlopen of wandelen.
Als het wat afkoelt, komen de jongens en mannen het strand op om een potje
te voetballen. In Fortaleza zijn veel restaurants, een klein centrum met
kroegen en disco's. Op het strand is een stadion gebouwd voor de
beachvolleybalkampioenschappen. Het mooie strand waar wij naar toe gaan,
is een half uurtje in een minibus. Het is te gevaarlijk om door de
armoedige wijk te lopen, die het stadsgedeelte scheidt van de stranden. Op
een dag rijden we door de wijk terug naar ons hotel. Voor ons zitten twee
meisjes van een jaar zeventien. Ze oefenen hun teksten voor die avond:
"I love you for ever". Deze zin willen ze uit hun hoofd kennen.
Elke avond is het feest in Fortaleza. De toeristen gaan uit eten en
bezoeken de kroegen en restaurants. Er is dus geld te verdienen. Meiden en
jonge vrouwen wagen een poging bij de toeristen. Er zijn veel
straatverkopers en bedelaars. Volgens de kenners is de verhouding man-vrouw
1-12. Keuze genoeg voor mannen uit Europa en de US. We zien ze door de
straatjes voorbij lopen. Jonge en oude, maar vaak lelijke mannen met de
jonge Braziliaanse meiden. Ik ben zelf een keer op stap geweest. De eerste
of tweede vraag is meestal: "mag ik met je mee naar je hotel".
Ik antwoordde dan met: "dat moet ik even aan mijn vriendin vragen".
Hier wordt ons duidelijk dat Brazilie twee gezichten heeft. We bekijken
een paar leuke volleybalwedstrijden en liggen voornamelijk aan het strand.
Na ruim een week gaan we verder de kust af. Salvador de Bahia is ons
volgende doel.
Muziek en cultuur in Salvador
We hebben besloten met het vliegtuig te gaan. Voor slechts $10 meer
bespaart ons dat vijftien uren reistijd in de bus. De afstanden in
Brazilie zijn enorm, iets wat wij in Nederland ons nauwelijks kunnen
voorstellen. Salvador de Bahia (kortweg Salvador) is een stad met vele
mogelijkheden. Voor de kust liggen de kleine eilandjes, er is een
stadscentrum met oude gebouwen en veel muziek. Het schijnt zelfs dat
Brigitte Bardot hier ook een paar vakanties doorbracht. Nou, dan moet het
wel bijzonder zijn. Er is een grote invloed van de slaven die ooit vanuit
Angola hier naar toe zijn gekomen. We kiezen een hostel in het oude
stadsgedeelte. Pelourinho heeft kleine straatjes en drie pleinen.
Zondagavond (de dag van aankomst) maken we direct een excursie. We
bezoeken een commune waar de mensen het Candomble geloof (een religie uit
Afrika) aanhangen. Ze geloven in een god, maar vooral ook in de krachten
van de voorvaderen. We maken een ritueel mee. De mensen dragen witte
kleding en ook wij moeten ons omkleden. Van de gids leen ik een veel te
krap, wit broekje. Er vormt zich een stoet en de groep mensen loopt een
rondje over het terrein. Enkele mannen trommelen en de mensen neurien
zacht mee. Na enkele minuten raken een aantal uitverkorenen in trance. Een
geest neemt bezit van hun lichaam. Ze maken schokkende bewegingen en
slaken dierengeluiden. Tenslotte belanden we met z'n allen in een zaal,
waar ze een dans doen. De muziek stopt nooit. Het is een vreemde
gewaarwording en erg onwesters. Wij nuchtere Nederlanders weten nog steeds
niet wat we er van moeten denken. Voor hen is het serieus.
Elke dinsdagavond wordt de culturele avond gehouden in Salvador. Op de
pleinen worden podia opgebouwd en door de straten lopen drumbands. Op het
grote plein kijken we naar een leuke Braziliaanse band met veel dans en we
eten een sateh. Het bier en de caiperinha's smaken wederom goed. Een
drumband bestaande uit meiden is onze favoriet. Het is een hele gezellige
avond.
De kilokampioen
Dagelijks eten we bij een restaurant waar je per gewicht betaalt. Je
schept je bord vol van een buffet (veel keuze) en rekenen vervolgens af
per gram. Lekker en goedkoop. 's Avonds zitten we op een terrasje waar de
prostituees aandacht proberen te trekken van potentiele klanten. Een dag
maken we een wandeling langs de oude gebouwen.
Na vijf dagen besluiten we naar Rio de Janeiro te gaan. Van andere
reizigers hebben we goede verhalen over Rio gehoord.
3
december '02
|
|