|
160
Dagen in de wijdewereld
Familie, bosnegers en suikerplantages
Na een week Paramaribo en een vierdaagse jungletocht, logeren we 2,5
week bij tante Irene en oom Jules. Zij wonen in Paramaribo. We doen het
even lekker rustig aan. Werken een was weg en zitten veel in de tuin te
lezen en de ontwikkelde foto's te bekijken. Tante Irene kookt voor ons en
doet onze was, dienstmeisje Agnes houdt onze kamer schoon en maakt zelfs
ons bed op.
Dertig!
We vieren onze dertigste verjaardag bij de Woei's. Tante Irene heeft
twee stoelen versierd met mooie bloemstukken en in het gras ligt een
bloemstuk met '30'. Allemaal uit eigen tuin. Wat ook geweldig is, is het
telefoontje van oma Salverda, van de pa's en ma's en van Donna. Heerlijk
om hen weer even te horen. Verder zijn we met tante Irene, nicht Sietske
en Iwan naar de Chinees geweest. Een paar dagen na onze verjaardag
arriveert ons verjaardagspakket. Een doos vol cadeautjes van de familie.
Echt super.
Op bezoek bij bosnegers
Na een paar dagen rustig aan te hebben gedaan, bezoeken we samen met
tante Irene en drie vakantievierende Nederlanders het bosnegerdorp
Santigron. Hier wonen zo'n 300 mensen. Ze leven nog volgens oude tradities.
Een man mag zes vrouwen hebben, mits hij ze kan onderhouden. Menstruerende
vrouwen mogen geen huishoudelijk werk doen en verblijven zolang in een
ander huis. De oudere vrouwen lopen met blote borsten, etc. De medicijnman
geeft ons een les 'overleven in de jungle'. We leren dat er drinkwater in
lianen zit, hoe we een konijnenval maken en welke planten je kunt eten.
Als afsluiting doen kinderen een rituele dans en is er een markt met
houtsnijwerk. De prijzen op deze markt zijn drie keer hoger dan in de stad.
Helaas willen de mensen niet onderhandelen. We kopen dus niets. Aan het
einde van de middag varen we met een korjaal naar Uitkijk, een plaats aan
de rand van Paramaribo. Daarna nog een uurtje in de bus en zijn we weer
thuis.
Fietsen langs plantages
Een paar dagen later maken we een fietstocht langs de plantages. Op
deze plantages werkten vroeger zwarte slaven voor blanke
plantage-eigenaren.We fietsen eerst vanaf de Woei's naar Leonsberg. Daar
nemen we een bootje naar Nieuw Amsterdam. Dit is een klein plaatsje met
oude, houten huizen, een openlucht museum (kanonnen), een politiepost en
een supermarkt.
Over een geasfalteerde weg fietsen we door naar Marienburg. Hier gaan we
naar een oude suikerplantage en een rumfabriek. De plantagewoningen staan
er nog. De rumfabriek is helemaal in verval. Het ijzerwerk roest en zit
vol gaten. Er groeien allerlei planten in en door. Suriname was vroeger de
grootste suikerproducent ter wereld. Helaas is dat niet meer het geval.
Het zou zo goed zijn voor de economie als ze het weer oppakten. Hetzelfde
geldt trouwens voor hun rijstproductie. Economisch gaat het niet goed in
Suriname. Tijdens ons verblijf daalt de gulden van S2750 naar S3850 voor
een dollar.
Tussen Marienburg en Zoelen nemen we een korjaal naar de overkant, naar
Frederiksdorp. Hier stond onlangs een prachtige plantagewoning. Op dit
moment is het half afgebroken in verband met een renovatie. Een
Nederlander heeft Frederiksdorp opgekocht en is bezig met een renovatie.
Volgend jaar kunnen toeristen overnachten in een voormalige gevangenis of
wachterhuisje.
Vervolgens fietsen we naar Kronenburg. Vier kilometer door de velden over
een heel smal hobbelig paadje. Het is bloedheet en we zien amper iets van
de mooie omgeving, omdat we moeten oppassen waar we rijden.
Bij Kronenburg nemen we een korjaal naar Alkmaar. Hier zoeken we het
kindertehuis waar we vannacht overnachten. Het terrein ziet er keurig uit
en we worden vriendelijk ontvangen door een mevrouw. Ze wijst ons het
onderkomen. Het is een huisje met keuken, douche, twee slaapkamers, een
woonkamer en een veranda. Verheugd installeren we ons en nemen een
verfrissende douche. Helaas zijn de kinderen met vakantie naar huis. We
hadden graag kennis met hen willen maken.
Om 16.00 uur verkennen we het piepkleine dorpje en besluiten we naar
Tamanredjo te fietsen. Daar zijn allemaal warungs waar je heerlijk Javaans
kunt eten. Langs de weg zwaaien de mensen ons hartelijk toe vanaf hun
veranda of tuintjes. Onze acht kilometer fietstocht wordt niet beloond. De
meeste warungs zijn gesloten. Eentje, aan een drukke weg en naast een
Shell-station, heeft nog wat nasi en kip. De pindasaus waar we inmiddels
zo verzot op zijn, is helaas al op.
Weer terug bij ons stulpje ziet het zwart van de muggen. Wanneer we de
kamer ingaan, nemen we een hele zwerm mee. Eerst op muggenjacht, dus.
Daarna breezers en biertjes drinken en wat lezen en schrijven. Gerben
waagt nog een poging om buiten te zitten, maar wordt meteen aangevallen
door de muskieten. We brengen de avond dus binnen door.
De volgende dag springen we weer vol goede moed op de fiets. Onze
zadelpijn is gelukkig minder dan gisteren. We fietsen richting Marienburg,
nu aan de andere kant van de Surinamerivier. Om ons heen zien we weilanden,
struiken en palmbomen. Na tien minuten heb ik een lekke band! We houden
een busje aan, die ons naar een winkel brengt in Marienburg, die
plakspullen verkoopt. Met de hulp van drie mannen wordt mijn band geplakt.
Tien minuten nadat we zijn vertrokken, is hij alweer leeg. De eerste auto
die we aanhouden, stopt gelukkig. Ik en mijn fiets rijden mee tot Nieuw
Amsterdam. Gerben volgt ons op de fiets. In Nieuw Amsterdam biedt een man
aan mijn band op te pompen. We lopen mee naar een garage en alweer wordt
al het werk ons uit handen genomen. Ondertussen kletsen wij wat met de
mannen en drinken we cola. Vanaf Nieuw Amsterdam nemen we een korjaal naar
Leonsberg. Na een uurtje fietsen zijn we weer 'thuis' en doen we lekker
niets meer.
Bezoek aan bierbrouwerij
Op de vrijdag voordat we Suriname verlaten, brengen we nog een bezoek
aan de Surinaamse Brouwerij. Deze brouwerij is een dochtermaatschappij van
Heineken. Het bijzondere van het Surinaamse Parbobier is dat er rijst in
zit.
Weer verder
En dan, na vier weken Suriname, is de dag van afscheid aangebroken.
Hoewel we het heerlijk vonden in Suriname hebben we ook zin in het vervolg
van onze reis. We gaan de komende vier weken genieten van de Braziliaanse
stranden!
2
november '02
|
|